Krzysztof Popek Young Power Polish Jazz

Один из последних глобальных проектов «большого стиля» польского джаза, биг-бенд, исполняющий джаз-рок. Собственно, такое явление в 70-е годы не было редкостью, вспомните хотя бы оркестры Яна Пташина Врублевского и Эбигнева Калембы. Представьте себе, что у Джо Завинула в молодости было достаточно денег, чтобы содержать не маленький комбо типа Weather Report, а большой оркестр в двадцать с лишним человек? Да еще и не бояться играть всё подряд, от реггей (четвертая пьеса, "Человек, которого здесь нет" и сразу до жесткой альтернативы (пьеса пятая,"One By One") - зато каждый мог получить то самовыражение, какого он хотел. Потому и у флейтиста Кшиштофа Попека деньги, надо полагать, были, да и сейчас есть – он владелец солидного лейбла Power Bros. - А.К.

Side A

1. FIRST NOT LAST 4’25 (K. Popek)

2. B.E.D. 9’15 (K. Popek)

3. DZIADKI BEZ ORZECHÓW 5 30 NUT - CRACKERS WITHOUT NUTS (K. Zawadzki)

Side B

1.CZŁOWIEK, KTÓREGO NIE MA 7’25 MAŃ WHO’S NOT THERE (A. Korecki)

2. ONE BY ONE 4’00 (K. Popek)

3. JAHU 4’10 (A. Korecki)

4. LAST NOT FIRST 4’10 (K. Popek)

KRZYSZTOF POPEK - fl, leader

PIOTR WOJTASIK - tp

ANTONI GRALAK - tp

ROBERT JAKUBIEC - tp

ROBERT MAJEWSKI - tp

GRZEGORZ NAGÓRSKI - tb

BRONISŁAW DUŻY - tb

ALEK KORECKI - ss, as

WŁODZIMIERZ KINIORSKI - ts

ADAM WENDT - ts

WALDEMAR LECZKOWSKI - bs

WOJCIECH NIEDZIELA - p, kbds

ZBIGNIEW JAKUBEK - kbds

ANDRZEJ URNY - g (B3 solo)

GRZEGORZ KAPOŁKA - g (B1 solo)

HENRYK GEMBALSKI - v (A3 solo)

MARCIN POSPIESZALSKI - bg, b

KRZYSZTOF ZAWADZKI - perć

ANDRZEJ RYSZKA – dr

Rzadko zdarzają się debiuty tak udane, tak zaskakujące, tak inspirujące, jak to miało miejsce w przypadku Young Power. Gdy grupa wystąpiła po raz pierwszy na festiwalu Jazz nad Odrą 1986, przecieraliśmy oczy i uszy ze zdumienia, iż w tak trudnych czasach, bez mecenatu, bez zachęt materialnych, bez wyrachowania, kilkunastu młodych muzyków jazzowych przygotowało program, mogący stać się artystyczną ozdobą niejednego renomowanego festiwalu w Europie i na świecie. Kolejne występy Young Power (m.in Jazz Jamboree 86) oraz nagrania studyjne dowiodły, że prawdopodobnie na naszych oczach dokonuje się „zmiana warty” w polskim jazzie. Sukces jednego z inicjatorów przedsięwzięcia, flecisty, kompozytora i aranżera Krzysztofa Popka przypieczętowany został dwiema prestiżowymi nagrodami - Sekcji Publicystów PSJ za działalność artystyczną w 1986 roku (wspólnie z Tomaszem Szukalskim) i Programu III Polskiego Radia (promocja).

Jazz proponowany przez Young Power stanowi próbę połączenia różnych, niekiedy skrajnie różnych wątków stylistycznych, jak free-jazz, rock czy blues. Głównym środkiem ekspresji jest tu zasada kontrastu powstającego na styku partii aranżowanych i improwizowanych („otwartych”). Dosadność partii tematycznych (zwielokrotnienia, symetria, powtarzalność itp.) kontrastuje z parafree-jazzową kontynuacją, w której rzadko jednak dochodzi do głosu improwizacja solisty w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Może się ona jednak rozwijać (co zależy od kontekstu muzycznego) i wówczas możemy mówić o związkach z evansowską (Gil Evans) koncepcją współczesnego jazzu orkiestrowego. Muzycy Young Power to jednak pokolenie z krwi i kości współczesne, pozbawione kompleksów „klasyki”, pokolenie wychowane na muzyce hard rock, heavy metal, punk rock, bliskie - jeśli chodzi, o jazz - „harmolodycznym” ideom Ornette Colemana i jego kontynuatorów. Są przedstawicielami kultury, która domaga się prostoty, przekazu bezpośredniego, domaga się zerwania z wszelkim akademizmem, z tym co „wypada i co nie wypada”. Young Power może pozwolić sobie na wybieranie z tradycji tylko tego, co da się wkomponować w tak ujętą estetykę, mającą chwilami charakter buntowniczego manifestu artystycznego. Zdarzało się w historii jazzu, że tego typu manifesty były jednorazowym fajerwerkiem pobożnych życzeń, bywało, że stawały się początkiem żmudnej, ale także fascynującej drogi twórczej. Miejmy nadzieję, że pierwsze koncerty, pierwsze nagrody, pierwsza płyta Young Power to dopiero początek.

Tomasz Szachowski

It is not often one can see such successful, surprising and inspiring debuts as it was in the case of Young Power. When the band first appeared at the festival Jazz on the Odra River in 1986 we were rubbing our eyes and ears out of astonishment that in hard times, without sponsors, material incentives, without interestedness a score of young jazz musicians had prepared a programme that could be a highlight of many a renowned festival in Europe and the world. The next appearances of Young Power (among them at Jazz Jamboree 86) and their studio recordings made it evident that we are witnessing a “change of the guard” in Polish jazz. The success of one of the initiators of the undertaking, the flutist, composer and arranger Krzysztof Popek was confirmed by two valuable prizes: of the Journalists’ Section of the Polish Jazz Association for their activities in 1986 (jointly with Tomasz Szukalski) and of the 3^rd channel of Polish Radio (promotion).

The jazz played by the Young Power is a combination of various, occasionally utherly different styles, such as free jazz, rock or blues. The expressivness of this music is achieved mainly through the contrast of parts that are arranged or improvised (,,open”). The strength of thematic parts (multiplication, symetry, repeatedness, etc) is contrastinq with the free - jazz continuation in which however
only seldom one can he soloist’s improvisation in

the traditional meaning of that term. But it can d ch depends on the musical context) and then we may speak of the Evansians (Gil Evans) conception of the contemporary orchestral jazz. Indeed the musicians of Young Power are in every respect a present day generation, free of the “cassical” complex, generation reared on the musicof hard rock heavy metal, punk- affracted to the “harmolodic” ideas of Ornette Coleman and his continuation. They are representatives of the culture which stands for simplicity, directness of expression, has no use for academic styles, for what is prepare and what is Young Power can take liberty and choose from tradition only what they can de in their kind of aesthetics which looks sometimes like a rebellious manifest.

There were cases in the past when this type or manifest were short – lived fireworks of wishful thinking, but there were also ones when they marked the beginning of a painstaking but at the same time fascinating process. So let us the first concerts, first prizes and this first record of Young Power are only a beginning.

Tomasz Szachovsky, 1986