Skowronski Blues And Rock Войцех Сковроньский

Войцех Сковроньский – своеобразная «сквозная» фигура, постоянно появляющаяся то в джазе, то в роке, то в поп-музыке, у меня есть еще один его альбом, все, что я знаю, я прочитал из нижеприведенных аннотаций на польском и английском языках, чего м вам желаю. Лично мне он чем-то отдаленно напоминает покойного Алексиса Корнера, такой же рокер, начинавший с джаза – известно, что Сковроньский одно время руководил такой странной группой, как «Ассоциация HAGAW». А песня сегодняшняя называеися «Крики бродячего стекольщика», номер шестой – А.К.

1.BLUES AND ROCK

(W. Skowroński — P. Moszyński)

2.KOMINIARZ JOHNNY Johnny, the Chimney Sweeper

(M. Sewen - T. Rzymski)

3.CZŁOWIEK BEZ SWOJEJ GWIAZDY A Mań Without His Star

(W. Skowroński — M. Dutkiewicz)

4.ROCK AND ROLLA KAŻDY ZNA

Everybody Knows Rock and Roll

(W. Skowroński — T. Rzymski)

5 .GDYBYŚ MIAŁ DWA ŻYCIA If You Had Two Lives

(A. Korzyński - J. Miller)

6.INWOKACJA WĘDROWNEGO SZKLARZA

invocation of the Wandering Glazier

(W. Skowroński — J. Odrowqż)

7.RÓWNY BYŁ GOŚĆ Hę Was a Groovy Fellow

(W. Skowroński - Z. Stawecki)

8LUDZIE COŚ Ml TUTAJ NIE GRA Hey Men, Something's Wrong Herę

(W. Skowroński - B. Perkun)

Od 1962 roku szedł Wojciech Skowroński od sukcesu do sukcesu, a ich ukoronowaniem były występy na pamiętnym, nocnym koncercie w czasie Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu 1972 r. Na Jazz Jamboree 72 Skowroński zaprezentował się już jako profesjonalny i stylowy wykonawca bluesów i rocka. Właśnie ten występ przekonał do niego nawet tych, którzy dotychczas odnosili się do niego z dystansem. Jego koncerty sq dla publiczności przeżyciem, nie tylko dlatego, że posiada on dość rzadkie u nas cechy showmana lecz także dlatego że bez względu na panujqcq na sali atmosferę, nie oszczędza się, dajqc za każdym razem z siebie wszystko.

Skowroński z upodobaniem stosuje scat, lecz w odróżnieniu od wielu innych wokalistów traktujących scat jako przerywnik „rozkołysujący” publiczność, robi to bardziej konsekwentnie, bo głos swój traktuje instrumentalnie.

Niniejsza płyta jest przeglądem obecnych możliwości tego

ciqgle rozwijającego się muzyka. Od bluesa „Równy był gość”, po przez rock and rollową „haleyowską” klasykę „Rock and Roll’a każdy zna” do niemal afro-rocka „Inwokacje wędrownego szklarza” wykonywanego z rzadko u białych muzyków spotykaną muzykalnością.

Skowroński trafił na właściwy styl: wobec odrodzenia się klasycznego rock and roiła i wzmożonego zainteresowania unowocześnionym bluesem, jego muzyka łącząca te dwa nurty jest tak potrzebną dziś młodym, muzyką funkcjonalną, muzyką do tańczenia. O taką muzykę dziś coraz trudniej, bo wielu muzyków rockowych ucieka w rejony nowoczesnego jazzu czy nawet współczesnej muzyki poważnej. Nic więc dziwnego, że Skowroński ma już na swoim koncie kilka wylansowanych przebojów „Gdybyś miał dwa życia”, „Kominiarz Johnny” i udane występy w NRF i Holandii.

Wszystko wskazuje na to, że Wojciech Skowroński właśnie teraz ma otwarte drzwi doszerszej kariery, tymbardziej, że pozyskał dla swego zespołu wytrawnego kierownika i zarazem jednego z jazzowych weteranów Macieja Dobrzyńskiego, którego w muzyce Skowrońskiego pociągają związki z jazzem. Był on uczestnikiem pierwszych powojennych koncertów jazzowych w 1947 r., a w latach 1968-71 był kierownikiem Asocjacji HAGAW. Skowroński zresztą także wyszedł z jazzu: zaczynał jako muzyk dixielandowy, później przez muzykę pop i rock
and roli znów zbliżył się do jazzu, a w dzisiejszej muzyce rozrywkowej jazzowe pierwiastki są najcenniejsze.

Roman Woichko

Beginning from 1962 Wojcich Skowroński started a flashy succesful career, which was crowned with the famous night concert at the Polish Song Festival at Opole, and the appearance at the Jazz Jamboree ‘72 festival. There, he showed as a professional blues and rock singer. This very concert was the reason for Skowroński’s being accepted even by those listeners who had ignored him before.

His concerts are the rare experience for the audiences; not only because of his showman-ship abilities, but also thanks to the atmosphere of his appearances, where he plays and sings with might and main.

Skowroński is fond of using scat singing, but as opposed to other vocalists, who treat their scat as an ornament, he does it more consequently, treating his voice as an instrument.

The present record is the review of abilities of this ever developing artist. The repertoire features various pieces - beginning from the blues “He Was a Groovy Fellow” via “haleyish” “Everybody Knows Rock and Roll” to sort of afro-rock “lnvocation of the Wandering Glazier”, performed with unusual feeling.

Skowroński has hit the proper style; facing the rock’n’roll revival and growing interest in contemporary blues, his music combines these two streams, and becomes the youngsters favourite - music for dancing. No wonder then, that Skowroński has already several hits to his credit, as well as succesful appearances in GFR and Holland.

The chances are, that Wojciech Skowroński is facing wider recognition and career. The more so as he gained an experienced manager for his group. Maciej Dobrzyński, a jazz veteran, was one of the participants of the first post-war jazz concerts in 1947. Between 1968-1971 he was the manager of the HAGAW Association.

After all, Skowroński has the jazz background too. He started his career as a Dixieland musician, then, via pop music and rock and roll approached jazz again; it goes without saying that jazz elements are the most avaluable components of today’s pop music.